وب سایت خبری تحلیلی خبرآنلاین
پرويز دوایی، درباره‌ی كتاب «صد سال اعلان و پوستر فيلم در ايران»
يك مرجع مهم و روح‌نواز

آقاي مهرابي گرامي،
سلام، و باز هم بسيار بسيار ممنون از مهر و لطف‌تان به خاطر يك هديه واقعاً چشم‌گير و روح‌نواز كه در اين چندروزه اخير كه به دست ما رسيده، مدام جايي نزديك دسترس بوده و باعث اعجاب و تحسين و نوازش چشم و روح. حقيقتاً كه دست‌تان، دست شما و ناشر شما و تمامي كساني كه در راه (قطعاً) دشوارِ برپا كردن اين بناي خيره‌كننده شما را ياري كرده‌اند، درد نكند و خسته نباشيد. خيلي‌خيلي دورانه مي‌شود حدس زد كه نفس گردآوري اين همه اعلان، در طي يك چنين دوره‌اي طولاني چه‌كار مشقت‌باري بوده، آن هم در فرهنگي كه معمولاً عادت به جمع‌آوري و حفظ آثار گذشته نبوده است و نيست. در حد محدوديت‌هاي قابل درك اين كار و همه‌ی دشواري‌هايش، كار شما كاري است بسيار شايسته و موجب نهايت تحسين، و همان طوري كه گفتم، بر تارك كارهاي ديگري كه در زمينه‌ی سينما و فرهنگ سينما از شما در اين سال‌ها ناشي شده، خواهد درخشيد و خواهد ماند به عنوان يك مرجع مهم و سنگ شاخصي در راهي كه سينماي ايران تا به امروز طي كرده است. و اين كتاب، در جوار خصوصيات ديگرش، چه راهنماي خوبي هست براي مرور آن‌چه كه بر اين سينما، از نظر انديشه و احساس و فهم و سليقه، به حسب روزگار و زير و بالاهاي آن گذشته، و از اين بابت هم مفيد و خيلي آگاه‌كننده. چه‌قدر گوارا و عزيز بود، در بدويت ساده و دلپذيرش آن مجموعه اعلان‌هاي چاپي دولبه، و چه راهي را طي كرده است «فهم» و «پختگي» تا سينما (به هر معني‌اي) در سرزمين ما تا برسد به اين جايي كه الان است، كه جايي والا باز كرده است در زبان جهان، هر كجا كه از فيلم خوب نام برده مي‌شود...
از ناشر دلير و قطعاً عاشق و علاقه‌مند شما هم بايد سپاسگزار بود براي درگير يك چنين كار عظيمي شدن و چنين سرمايه‌اي را وقف چنين اثري ساختن. خدا كند كه به اجر خودشان برسند و كتاب خوب استقبال بشود، كه شنيده‌ام تا به حال و در همين مدت كوتاه چنين بوده. خستگي‌هايش بر شما مدت‌ها باقي خواهد ماند، با ياد تلخي‌ها و زحمت‌ها و دوندگي‌هاي عمرگير و آزاردهنده، ولي لذت به دنيا آوردن چنين فرزند برومندي هم قطعاً مي‌تواند پردوام باشد؛ فرزندي مايه‌ی مباهات.
مي‌بخشيد كه حرف‌ها در برابر چنين كار مهم و والايي اندك و نارساست. ولي كتاب شما را عزيز خواهم داشت تا مدت‌های مديد، و محل رجوع خواهد بود تا سال‌هاي سال و ياد لطف شما و ياد كار بزرگ شما در اين رجوع مداوم، مدام همراه ما خواهد بود. با سپاس مجدد فراوان و آرزوي توفيق و برقراري براي‌تان.

پرويز دوايي

29 آذر 1390