فهرست مطالب اين شماره
رویدادها:‌
فیلم‌های تازه: ستاره‌ها (فریدون جیرانی)/ تقاطع (ابوالحسن داودی)/ سوگند (شاپور قریب)/ رقص با ماه (عبدالرضا کاهانی)/ عروس فراری (بهرام کاظمی)/ چپ‌دست (آرش معیریان)/ موزه‌ سینما و باشگاه فیلم/ کانون سینماگران فردا/ گزارش جشنواره‌های نگاه دوم و فیلم کوتاه اصفهان/ نکته‌های درباره‌ی کانون کارگردان‌ها، عباس کیارستمی و بی‌توجهی به حفظ و نگه‌داری فیلم‌های قدیمی سینمای ایران
ایستگاه خرداد: خبرهایی از: غلامرضا آزادی/ احمد احمدی/ محمدرضا اعلامی/ حامد بهداد/ فریال بهزاد/ حمیدرضا پگاه/ حبیب دهقان‌نسب/ مسعود رایگان/ مهران رجبی/حبیب رضایی/ امیرشهاب رضویان/ علی رفیعی/ پرویز شیخ‌طادی/ رضا عطاران/ کاوه کاویان/ باران کوثری/ علی مصفا/ کیوان مقدم/ تهمینه میلانی/ حسن هدایت
خبرهای کوتاه: انتصاب‌های خانه سینما/  نمایش «گود مقدس»/ سرپرست جدید دانشکده سینماتئاتر/ نشست در کانون فیلم معناگرا/  آزمون اعطای کارت صلاحیت/  نقد و بررسی آثار بنی‌اعتماد/ بازبینی بازی‌های رایانه‌ای/ فیلمی درباره‌ی شیرین عبادی/ تعطیلی فروشگاه‌های غیرمجاز ویدئویی/ تعویق جشنواره‌ی فیلم سبز/ فیلم مستند در خانه هنرمندان/ صدرعاملی، رئیس شورای مرکزی اتحادیه‌ی تهیه‌کنندگان
تعطیلی خانه‌ی فیلم مخملباف: شاید مهاجرتی خودخواسته
صدای آشنا:‌ اعتصاب گویندگان برای افزایش دستمزدها: با چنگیز جلیلوند، محمود  قنبری، علی ابوحمزه و شهروز ملک‌آرایی درباره‌ی اعتصاب گویندگان و دعوت از علاقه‌مندان دوبله / تازه‌های دوبله/ گفت‌وگو با مهرداد رییسی درباره‌ی «دوبله‌های غیرقانونی»
بازشناسی بازیگری: بازیگری نوعی شعبده‌بازی است
موسیقی فیلم: گفت‌وگو با مجید انتظامی/ ریشه‌ها، ویژگی‌ها و دگرگونی‌های موسیقی فیلم/ برگه‌های موسیقی فیلم دزد بغداد و نگاهی به این فیلم

سینمای جهان
ــ موفقیت دوباره‌ی سینمای روسیه/ گپی با نیمرود آنتال/ خبرهای کوتاه/ پایان عصر معصومیت
ــ فیلم‌های روز: ملیندا و ملیندا (وودی آلن)/ آغوش ازدست‌رفته (دانیل برمن)/ فراز و نشیب (یان هربیک)/ داخل آدم‌حسابی‌ها (پل ویتس)/ مترجم (سیدنی پولاک)
ــ نمای متوسط: نامزدی بسیار طولانی (ژان‌پیر ژونه)/ همچون یک تصویر (آنیس ژائویی)/ گاردن استیت (زاک براف)/ تب فوتبال (پیتر فارلی، بابی فارلی)/ دختری از ماندی (هال هارتلی).
ــ درگذشتگان: جان میلز، ترزا رایت
من متخصص ایده‌های خوبم: گفت‌وگویی با ویل اسمیت
فیلم‌ساز به منزله‌ی هنرمندی بزرگ: نگاه امروز به آندری تارکوفسکی، و روایت‌های دیروز
اسطوره واقعی‌تر از تاریخ: نگاهی به رویکرد سینمای آمریکا در فیلم‌های جدید تاریخی‌ـ‌‌‌اسطوره‌ای

نقد فیلم
دو نقد بر امتحان‌ (ناصر رفایی) و گفت‌وگو با کارگردان/ عاشق مترسک (مهدی نوربخش)/ دیگران‌ (آلخاندرو آمنابار)/ چند نقد بر بازگشت (آندری زویاگینتسف) و گفت‌وگو با کارگردان/ درباره‌ی پرندگان (آلفرد هیچکاک)/ نقد فیلم کوتاه: دیروقت (اصغر نعیمی)
گزارش اکران: تب‌های تند: پایان موج فیلم‌های کمدی، پس از موج ملودرام‌های خانوادگی، اکشن‌ها و درام‌های شبه‌سیاسی و سیاسی
نامه‌ها: پاسخ‌های کوتاه/ فرهنگ بازیگران ایران و جهان
معرفی و نقد کتاب: نقد کتاب تاریخ سینما/ توی ویترین
سایه‌ی خیال: راز و رمز را کنار بگذار: اودری توتو، بازیگر این دوران فرانسه/ نگاهی به اودری توتو و فیلم‌هایش/ گفت‌وگویی با اودری توتو/ دو فیلم مشترک ژان‌پیر ژونه و توتو/ بازیگران زن کلیدی سینمای فرانسه

همکاران این شماره: امیر بوالی، هما توسلی، سعید خاموش، احسان خوش‌بخت، مهرزاد دانش، بهروز دانشفر، علیرضا رضایی، امیرشهاب رضویان، تورج زاهدی، کیکاوس زیاری، مارگریت شاه‌نظریان، آنتونیا شرکا، تهماسب صلح جو، فرشید عطایی، امیر قادری، لیلا قاسمی، سمیرا قرایی، سعید قطبی‌زاده، ایرج کریمی، رضا کیانیان، اصغر نعیمی، پرویز نوری، اصغر یوسفی‌نژاد.

روی جلد: دو تصویر از زن زیادیساخته‌ی تهمینه میلانی
(عکس از علی نیک‌رفتار)

نيم‌نگاهی به مطالب اين شماره
تعطیلی خانه‌ی فیلم مخملباف: خانه‌ی فیلم مخملباف مؤسسه‌ی فیلم‌سازی محسن مخملباف و خانواده‌اش در ایران، تعطیل شد. این توقف فعالیت خودخواسته اتفاقی ناگزیر و قابل حدس بود، به‌خصوص پس از آن‌که فیلم‌نامه‌ی فراموشی مجوز ساخت نگرفت و باعث شد مخملباف پس از افغانستان و تاجیکستان، هند را برای ساخت فیلم‌های بعدی خود انتخاب کند. محمدرضا صفیری مدیر روابط عمومی خانه‌ی فیلم مخملباف این مسأله را تأیید می‌کند و می‌گوید…

رضا کیانیان: بازیگری نوعی شعبده‌بازی است. بازی کسب و کار من است. همین بازی لذت زندگی من است. ذهن من پر از بازی‌ست. با همه چیز بازی می‌کنم. با زندگی. با پسرم. با کلمات. با نوشتن. یادم می‌آید وقتی پسرم یکی‌دو ساله بود بغلش کرده بودم و به سمت خانه می‌رفتم. وقتی از دور خانه‌مان پیدا شد، پسرم گفت: «این خانه‌ی ماست»، و من گفتم «ماست که خانه ندارد»، و او خیلی کوشش کرد تا منظورش را به من بفهماند ولی…

سبیل دوگلاسی، «دزد بغداد» و امکانات دیجیتال: برای غربی‌ها تا پیش از آمدن وسایل ارتباط جمعی و دیدن تصویرهای واقعی از زندگی مشرق زمین، شرق سرزمینی بود ناشناخته و رؤیایی، با جاذبه‌های جادویی، افسانه‌های دیوها و پریان، شب‌های بغداد و زنان اغواگر و پادشاهان هوسران و...  در دزد بغداد همین نگاه فانتزی با خیال‌پردازی‌های کارگردان و همکارانش ترکیب شده، شرق رؤیایی که هنوز بن‌لادن از آن ظهور نکرده و یازده سپتامبری اتفاق نیفتاده به شکلی افسانه‌ای و مثبت تصویر شده است. از ستم‌هایی که بر زنان شرق می‌رود خبری نیست و…

مجید انتظامی: اگر موسیقی جدی کشور در دوره‌ی بعد از انقلاب بررسی شود، مثل تمام زمینه‌های دیگر پیشرفت‌های چشمگیری داشته است. حمایت مسئولان و پشتکار آهنگ‌سازان برجسته‌ی کشور باعث شده موسیقی جایگاه خوبی در ایران پیدا کند. گرچه هنوز از برخی جهات دچار بی‌مهری برخی از مسئولان قرار می‌گیرد، ولی می‌توان اطمینان داشت که این بی‌مهری و بی‌توجهی در مقابل حرکت این هنر ناب و متعالی به جایی نخواهد رسید…

موسیقی فیلم؛ ریشه‌ها، ویژگی‌ها و دگرگونی‌ها: آن‌چه از این پس زیر این عنوان خواهید خواند، مقدمه‌ی کتابی خواندنی و آموزنده است با عنوان موسیقی فیلم نوشتة پل تانکس، که قرار است متن کامل آن را فصل به فصل، در همین بخش عرضه کنیم. کتابی‌ست موجز که با زبانی ساده نوشته شده و در روالی تاریخی، به آهنگ‌سازان بزرگ سینما، تحولاتی که در زمینه‌ی موسیقی فیلم رخ داده، و انواع مختلف آن می‌پردازد. این کتاب در میان مجموعه کتاب‌های سینمایی آموزشی که ناشرش(Pocket Essentials)  به طور ماهانه منتشر می‌کند، قرار دارد و نویسنده‌ی آن هم که عضو «آکادمی آهنگ‌سازان و ترانه‌سرایان» بریتانیاست، آثار بسیاری در زمینه‌ی موسیقی فیلم نگاشته است.

موفقیت دوباره سینمای روسیه: سینمای روسیه که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به استقلال فکری رسید و از قید و بند سانسور آزاد شد، با مشکل سرمایه‌گذرای روبه‌رو شد. از سوی دیگر سینماهای روسیه با نمایش ندادن محصولات داخلی، به نمایش عمومی محصولات خارجی (به‌ویژه هالیوودی) روی آوردند. صنعت سینمای روسیه در سال‌های اخیر با وضعیت دشواری روبه‌رو بوده، اما از سال قبل نشانه‌های تغییر آشکار شده است…

ملیندا و ملیندا (وودی آلن): آن‌چه در ملیندا و ملیندا مایه‌ی تأسف است، ناتوانی آلن در فراهم کردن گوشت کافی برای اسکلت جذاب فیلم است. خیلی بی‌رحمانه به نظر می‌رسد که فیلم را به خاطر ناکامی‌اش در برابری کردن با تصادف محض (1987)، فیلمی ساخته‌ی کیشلوفسکی درباره‌ی چندگانه بودن واقعیت، ملامت کنیم. عجیب‌تر آن‌که جسارت این فیلم حتی از درِ کشویی (1997) نیز کم‌تر است.
مترجم (سیدنی پولاک): مترجم طولانی و درهم‌برهم است، موسیقی فیلم یکی دیگر از آن کار‌های پرسروصدای جیمز نیوتن هاوارد است، و این‌که فیلم می‌خواهد به طور جدی به مسایلی مانند سیاست‌های مربوط به منطقه‌ی آفریقا، تعهد برای ایجاد صلح و عدالت، و نزدیکی روان‌های آسیب دیده، باعث می‌شود فیلم در آن واحد هم تحسین‌برانگیز باشد و هم مبهم…

نگاهی از امروز به آندری تارکوفسکی: در رویارویی با سینمای آندری تارکوفسکی به نوعی تناقض برمی‌خوریم: در عین حال که فیلم‌هایش هیچ‌گاه از روی پرده‌ی سینماها و قفسه‌ی نوارفروشی‌های ما ناپدید نشده، ولی در مقایسه با روش معاصر «ساختن فیلم هنری» یا نگرشی که اصولاً در قبال این نوع سینما در دنیا وجود دارد، به مظهر نوعی موضع رمانتیک ازمدافتاده به «فیلم به منزله‌ی یک فرم هنری» تبدیل شده است. این پرسش مطرح می‌شود که…

رویکرد سینمای آمریکا به فیلم‌های تاریخی‌‌ـ‌‌‌‌‌اسطوره‌ای: بازگشت به ژانرهای قدیمی و احیای آن‌ها همواره بخشی از ظرفیت‌های سینمای آمریکا را به خود اختصاص داده است. از همین روست که گاهی با فیلم‌هایی الهام گرفته از وسترن‌های کلاسیک، فیلم‌های شیرین موزیکال یا فیلم‌های باشکوه تاریخی روبه‌رو می‌شویم. این رویکرد، با اتکا به برانگیختن نوستالژی گروهی از تماشاگران همواره برای صنعت سینمای آمریکا سودآور بوده، اما گذشته از سودآوری، گاه انگیزه‌های دیگری نظیر…

نگاهی دیگر به هیچکاک و  پرندگان:  شور هیچکاک برای خطر کردن و تجربه‌گری، هیچ‌گاه فراتر از پرندگان (1963) نرفت. این فیلم با جلوه‌های ویژه‌ی ابداع‌گرانه و باند صدای انقلابی‌اش، هم تجربه‌ی رادیکال و بی‌سابقه‌ای بود که تا مرزهای ممکن تکنولوژی زمانه‌اش پیش رفت و هم بیش از هر فیلم دیگری، خالقش را با عمیق‌ترین ذهنیت‌ها و احساساتش دست به گریبان کرد. امروز، وفور اسناد و مدارک، امکان پی‌گیری فرایند کاری هیچکاک را فراهم آورده و اجازه می‌دهد به رازگشایی ایده‌های ناخودآگاهی بپردازیم که…

«سایه‌ی خیال» این شماره به معرفی اودری توتو شامل گفت‌وگویی با او و نگاه گذرایی به ستاره‌های زن سینمای فرانسه در قرن بیستم است: اودری توتو ستاره‌ی روز سینمای فرانسه است و نشریه‌ی اکسپرس از او با عنوان «وجدان آگاه فرانسوی» یاد کرده و نامش را کنار بزرگان سینمای فرانسه آورده. او با نمایش سرنوشت شگفت‌انگیز املی پولن ساخته‌ی ژان‌پیِر ژونه بدل به پدیده‌ای شد و ورای مرزهای فرانسه است. املی با حضور او بلافاصله بدل به یک فیلم «کالت» شد و در سراسر دنیا طرفداران ویژه‌ی خود را پیدا کرد. جدیدترین فیلم توتو با عنوان نامزدی بسیار طولانی ساخته‌ی ژونه در فرانسه و اکثر نقاط جهان بر پرده رفته و با استقبال فراوانی روبه‌رو شده. ژونه که فقط هفت فیلم بلند ساخته و با غذاخوری در سال 1991 استعدادش را به رخ کشید و سپس شهر بچه‌های گم‌شده را در 1995 ساخت و بعد راهی هالیوود شد و بیگانه 4 را کارگردانی کرد. ژونه نقش کلیدی در معرفی توتو و قوام بخشیدن شخصیت سینمایی او داشته. منتقدان فرانسوی ترکیب توتو و ژونه را معجونی خوانده‌اند که جایی جز پاریس شکل نمی‌گرفت و دو همکاری آن‌ها در املی و نامزدی بسیار طولانی را فرانسوی‌ترین آثار این دوران خوانده‌اند.